Ulga rehabilitacyjna

Na podstawie art. 26 par. 7a Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki na cele rehabilitacyjne uważa się poniesione na:

1. Adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.
   Chodzi tu o działania, które mają realny związek z niepełnosprawnością i dadzą się uzasadnić, np.: dostosowanie łazienki poprzez wymianę wanny na prysznic będzie uza-sadnione w przypadku osób poruszających się o kulach lub na wózku (zakupy doku-mentujemy fakturami).
2. Przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnospraw-ności – chodzi o montaż specjalistycznego sprzętu umożliwiającego prowadzenie po-jazdu osobie z różnego rodzaju ograniczeniami (dokumentujemy to stosownymi faktu-rami).
3. Zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych, niezbęd-nych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności (dokumentujemy fakturą).
4. Zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wy-nikających z niepełnosprawności.
   Mogą to być opracowania lub poradniki na temat danego schorzenia, wydawnictwa audio zawierające poradniki i materiały szkoleniowe dla osób niewidzących i niedowi-dzących (zakupy dokumentujemy fakturami).
5. Odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym – udokumentowana stosowną faktu-rą wystawioną w ośrodku wpisanym na listę miejsc organizujących turnusy rehabilita-cyjne. Rejestr ośrodków mogących organizować turnusy rehabilitacyjne znajdziemy na stronie MPiPS.
   Z odliczenia możemy skorzystać także wówczas, gdy w całości ponosimy koszty po-bytu na turnusie (np. nie otrzymaliśmy na to dofinansowania z PFRON). Odliczenie to dotyczy tylko osoby z niepełnosprawnością. Jeśli na turnus jedziemy z opiekunem, nie możemy odliczyć kosztu jego pobytu na turnusie.
6. Odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne (udokumentowana fakturą za pobyt w ośrodku, który może świadczyć usługi leczniczo-uzdrowiskowe).
7. Opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu, zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł. Jest to odliczenie ryczałtowe.
   Nie potrzeba do niego faktur, ale jesteśmy zobowiązani na prośbę urzędu skarbowego wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika.
   Oznacza to, że wskazana osoba powinna w swoim PIT uwzględnić przekazane przez nas środki oraz odprowadzić od nich podatek (o ile jej dochody są większe niż kwota wolna od podatku).
8. Utrzymanie przez osoby niewidome i niedowidzące, zaliczone do I lub II grupy inwa-lidztwa, oraz osoby z niepełnosprawnością narządu ruchu, zaliczone do I grupy inwa-lidztwa, psa asystującego, o którym mowa w tzw. ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł. Mowa o psie, który prze-szedł odpowiednie przeszkolenie i ma stosowny certyfikat. Rejestr podmiotów upraw-nionych do wydawania certyfikatów potwierdzających status psa asystującego prowa-dzi pełnomocnik rządu ds. osób niepełnosprawnych (rejestr jest dostępny na stronie MPiPS).
9. Opiekę pielęgniarską w domu nad osobą z niepełnosprawnością w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób z niepełnosprawnością, zaliczonych do I grupy inwalidztwa (dokumenty potwierdzają-ce wykonanie usługi przez firmę bądź osobę fizyczną).
10. Opłacenie tłumacza języka migowego (dokumenty potwierdzające wykonanie usługi przez firmę bądź osobę fizyczną).
11. Kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością oraz dzieci osób z niepełnosprawnością, które nie ukończyły 25 roku życia (kwoty potwierdzone fakturą).
12. Leki – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba z niepełnosprawnością powinna stosować określone leki – stale lub czasowo (wydatki dokumentujemy fakturami).
    Niezbędne jest posiadanie zaświadczenia wydanego przez lekarza specjalistę o konieczności przyjmowania leków w danym roku podatkowym. Trzeba zatem odpowiednio wcześnie zadbać o takie zaświadczenie lekarskie (dotyczące lekarstw, a nie np. suplementów diety). Nie ma ustalonego wzoru tego zaświadczenia.
13. Odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne: a) osoby z niepełnosprawnością – karetką transportu sanitarnego, b) osoby z niepełnosprawnością, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 – również innymi środkami transportu. Dokumentujemy to fakturami.
    Odliczyć można tylko kwotę za dojazd osoby z niepełnosprawnością. Jeśli ktoś jako opiekun towarzyszył tej osobie w przejeździe, nie można odliczyć kosztu jego przejazdu.
14. Używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby z niepełnosprawnością, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę z niepełnosprawnością, zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci z niepełnosprawnością, które nie ukończyły 16. roku życia – dla po-trzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł.
    Jest to odliczenie ryczałtowe, nie musimy przedstawiać faktur za paliwo. Na żądanie urzędu skarbowego musimy okazać dokument potwierdzający zlecenie i odbycie nie-zbędnych zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych. Wyjazdy turystyczno-rakreacyjne, przejazdy do pracy lub szkoły nie są zabiegami leczniczo-rehabilitacyjnymi, nawet jeśli faktycznie wpływają na zdrowie osoby niepełnosprawnej.
15. Odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:
    
    • na turnusie rehabilitacyjnym,
    • w zakładach, o których mowa w p. 6,
    • na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w p. 11. Udokumentować wydatek możemy posiadaniem biletu na przejazd i potwierdzeniem pobytu.
    
    Wydatki, o których mowa powyżej, podlegają odliczeniu od dochodu, jeśli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków: Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Zakładowego Funduszu Aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy, odliczeniu podlegają poniesione koszty.